زمانه هم چون گذریست باید از این سفر گذشت
نه راه پیش دارد نه پس باید از این سفر گذشت
قسمت ما دربه دریست سهم ما خوش باوریست
توی راه زندگی مقصد ما در به دریست
فکر راحت نفسی خوش دل من می طلبد
قفسی با در باز ترانه ای با لب ساز
فکر راحت نفسی خوش دل من می طلبد
قصه شهر فرنگی دروغ بود
ستاره های آسمونش بی فروغ بود
ای که خوش بختی ما داره میاد تو سفره
چشای عاشق و خیست منتظر من به دره
خیره به دروازه شهر آشنای من
که از یه دریچه هم واسه من کوچیکتره
بوی خوش عطر خاک دلای ساده و پاک
عشق رفتن به خونه قصه ای شد غمناک
_____________________________________________________
ترانه ای از شاهرخ
